artykuł o perfekcjonizmie

1. Co to jest perfekcjonizm?
2. Co Bóg mówi o perfekcjonizmie?
3. Jaka jest pierwotna przyczyna perfekcjonizmu?
4. Dlaczego perfekcjonizm jest zły?
5. Czy perfekcjoniści mają niską samoocenę??
6. Są perfekcjonistami prokrastynatorami?
7. Czy perfekcjonizm jest oznaką niepewności?
8. Jak przestać zwlekać z perfekcjonistą?
9. Jak traktowany jest perfekcjonizm?
10. Czy perfekcjonizm jest oznaką traumy?
11. Czy perfekcjoniści są narcyzami?
12. Kontrolują perfekcjoniści?

Co to jest perfekcjonizm?

Perfekcjonizm jest często definiowany jako potrzeba bycia lub wydawania się doskonałym, a nawet wiary w to, że można osiągnąć doskonałość. Zwykle jest postrzegany jako pozytywna cecha, a nie wada. Ludzie mogą używać terminu „zdrowy perfekcjonizm”, aby opisać lub uzasadnić perfekcjonistyczne zachowanie.

Co Bóg mówi o perfekcjonizmie?

Rzymian 15: 7

Chrystus akceptuje cię takim, jakim jest, wady i wszystko. Nie wymaga twojej doskonałości, ponieważ jest jedynym, który może być całkowicie wolny od grzechu. Jego akceptacja ciebie może pomóc ci zaakceptować także innych z ich wadami. Potrzebujesz więcej pomocy w przezwyciężaniu perfekcjonizmu?

Jaka jest pierwotna przyczyna perfekcjonizmu?

Oto, co to oznacza dla perfekcjonizmu: Źródłem perfekcjonizmu jest poczucie warunkowej akceptacji. Perfekcjoniści nadali sens swoim osobistym doświadczeniom, dochodząc do wniosku, że jeśli mogą być doskonali, mogą być akceptowani jako ludzie.

Dlaczego perfekcjonizm jest zły?

Perfekcjoniści uważają, że mogą być szczęśliwi tylko wtedy, gdy osiągną doskonałość. Ale ponieważ rzadko są idealni, rzadko są szczęśliwi. Ich ciągłe obawy przed niespełnieniem własnych niemożliwych standardów mogą prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak depresja, zaburzenia odżywiania i lęk.

Czy perfekcjoniści mają niską samoocenę??

Perfekcjoniści bywają bardzo samokrytyczni i nieszczęśliwi oraz cierpią z powodu niskiej samooceny. Mogą również być samotne lub izolowane, ponieważ ich krytyczna natura i sztywność mogą również odepchnąć innych.

Są perfekcjonistami prokrastynatorami?

Odwlekanie jest często objawem perfekcjonizmu. Ponieważ perfekcjoniści boją się niemożności perfekcyjnego wykonania zadania, odkładają je jak najdłużej. ... Im większy strach przed porażką i wyśmiewaniem, tym bardziej perfekcjoniści zwlekają. Aby wyjaśnić, zwlekanie nie jest lenistwem.

Czy perfekcjonizm jest oznaką niepewności?

Jednak perfekcjonizm może również prowadzić do poczucia bezwartościowości, strachu i wstydu. ... Perfekcjoniści są często niepewni siebie i obawiają się, że nie spełnią własnych standardów - w rezultacie nieustannie żyją w strachu przed prywatnym wstydem i publicznym upokorzeniem.

Jak przestać zwlekać z perfekcjonistą?

Badania pokazują, że nawet najgorsi prokrastynatorzy lub perfekcjoniści mogą się poprawić, stawiając na początek bardzo mały cel. Jedna decyzja do podjęcia, jeden e-mail do napisania, jeden element garderoby do odłożenia, jedna szuflada do uporządkowania. Masz pomysł. Jest duża szansa, że ​​gdy zaczniesz, będziesz kontynuować.

Jak traktowany jest perfekcjonizm?

Jak leczy się perfekcjonizm? Terapia jest często pomocna w leczeniu perfekcjonizmu, ponieważ może pozwolić ludziom o skłonnościach perfekcjonistycznych do przeformułowania swoich myśli. Terapeuta, który leczy perfekcjonizm, może unikać skupiania się na wysokich standardach, jakie wyznają terapeuci.

Czy perfekcjonizm jest oznaką traumy?

Perfekcjoniści są szczególnie narażeni na wystąpienie symptomatologii PTSD po traumatycznym wydarzeniu, ponieważ zazwyczaj czują się odpowiedzialni za negatywne skutki i doświadczenia (obszerniejsza dyskusja, zobacz Flett i wsp.2016)..

Czy perfekcjoniści są narcyzami?

Ten typ perfekcjonisty, który stawia innym niewiarygodnie wysokie standardy, ma trochę ciemną stronę. Mają skłonność do narcystów, aspołeczności i agresywnego poczucia humoru. Nie przejmują się normami społecznymi i nie pasują łatwo do szerszego społecznego obrazu.

Kontrolują perfekcjoniści?

Kim więc są ci ludzie i jak to się stało? Perfekcjoniści i kontrolujący ludzie; zwłaszcza gdy są ekstremalne w tych zachowaniach, są określane przez psychologów jako mające zaburzenia osobowości obsesyjno-kompulsywnej.