Choroba Huntingtona o wczesnym początku powoduje zmiany psychiczne, emocjonalne i fizyczne, takie jak:
- ślinienie się.
- niezgrabność.
- bełkotliwa wymowa.
- powolne ruchy.
- częste upadki.
- sztywne mięśnie.
- drgawki.
- nagły spadek wyników w nauce.
- Jakie są 5 etapów choroby Huntingtona?
- Jakie były Twoje pierwsze objawy choroby Huntingtona?
- Jak wcześnie można wykryć chorobę Huntingtona?
- Skąd wiesz, że masz chorobę Huntingtona?
- Jaka znana osoba ma chorobę Huntingtona?
- Czy możesz dostać Huntingtona, jeśli twoi rodzice nie?
- Jaka jest średnia długość życia osoby z chorobą Huntingtona?
- Jaka choroba naśladuje chorobę Huntingtona?
- Jak umierają pacjenci z chorobą Huntingtona?
- Czy ktoś przeżył chorobę Huntingtona?
- Czy choroba Huntingtona występuje częściej u mężczyzn czy kobiet??
- Kto jest najbardziej narażony na chorobę Huntingtona?
Jakie są 5 etapów choroby Huntingtona?
5 stadiów choroby Huntingtona
- Stopień HD 1: Stadium przedkliniczne.
- HD Stage 2: Wczesny etap.
- HD Stage 3: Middle stage.
- HD Stage 4: Późny etap.
- HD Stage 5: Faza wycofania z eksploatacji.
Jakie były Twoje pierwsze objawy choroby Huntingtona?
Pierwsze objawy choroby Huntingtona często obejmują:
- Trudności z koncentracją.
- pamięć zanika.
- depresja - w tym zły nastrój, brak zainteresowania i poczucie beznadziejności.
- potykanie się i niezdarność.
- wahania nastroju, takie jak drażliwość lub agresywne zachowanie.
Jak wcześnie można wykryć chorobę Huntingtona?
Objawy choroby Huntingtona zwykle pojawiają się między 30 a 50 rokiem życia, ale mogą pojawić się już w wieku 2 lub dopiero 80 lat.
Skąd wiesz, że masz chorobę Huntingtona?
Objawy
- Mimowolne szarpnięcia lub skręcanie (pląsawica)
- Problemy z mięśniami, takie jak sztywność lub przykurcz mięśni (dystonia)
- Powolne lub nieprawidłowe ruchy oczu.
- Upośledzony chód, postawa i równowaga.
- Trudności z mową lub połykaniem.
Jaka znana osoba ma chorobę Huntingtona?
Podobnie jak ALS, którego tytułowym chorym był bejsbolista Lou Gehrig, Huntington ma słynną ofiarę - piosenkarza ludowego Woody Guthrie, który zmarł w 1967 roku. Obie choroby przebiegają nieprzerwanie po pojawieniu się ich objawów..
Czy możesz dostać Huntingtona, jeśli twoi rodzice nie?
Możliwe jest rozwinięcie HD, nawet jeśli nie ma znanych członków rodziny z tą chorobą. Około 10% osób z HD nie ma historii rodzinnej. Czasami dzieje się tak dlatego, że rodzic lub dziadek został błędnie zdiagnozowany z inną chorobą, taką jak choroba Parkinsona, podczas gdy w rzeczywistości mieli HD.
Jaka jest średnia długość życia osoby z chorobą Huntingtona?
Choroba Huntingtona utrudnia wykonywanie codziennych czynności w miarę upływu czasu. To, jak szybko się rozwija, zależy od osoby. Ale średnia długość życia po rozpoznaniu wynosi od 10 do 30 lat.
Jaka choroba naśladuje chorobę Huntingtona?
Choroby autosomalnie dominujące, które mogą naśladować HD to HD-like 2, mutacje C9orf72, ataksja rdzeniowo-móżdżkowa typu 2, ataksja rdzeniowo-móżdżkowa typu 17 (HD-like 4), łagodna dziedziczna pląsawica, neuroferytynopatia (neurodegeneracja z nagromadzeniem żelaza w mózgu typu 3), zanik zębodołowo-móżdżkowy typu 3 i podobne do HD 1.
Jak umierają pacjenci z chorobą Huntingtona?
Pacjenci z chorobą Huntingtona zwykle umierają 15-20 lat po pojawieniu się pierwszych objawów. Przyczyną śmierci jest zwykle powikłanie choroby Huntingtona, takie jak zapalenie płuc, niewydolność serca lub infekcja.
Czy ktoś przeżył chorobę Huntingtona?
Ocenia się, że przeżycie pacjentów z chorobą Huntingtona (HD) wynosi 15–20 lat. Jednak większość badań dotyczących przeżycia HD przeprowadzono na pacjentach bez potwierdzenia genetycznego z możliwym włączeniem pacjentów bez HD, a wszystkie badania przeprowadzono w krajach zachodnich..
Czy choroba Huntingtona występuje częściej u mężczyzn czy kobiet??
Choroba Huntingtona występuje stosunkowo rzadko. Dotyka ludzi ze wszystkich grup etnicznych. Choroba dotyka w równym stopniu mężczyzn i kobiety.
Kto jest najbardziej narażony na chorobę Huntingtona?
Choroba Huntingtona dotyka około 3 do 7 na 100 000 osób pochodzenia europejskiego. Wydaje się, że zaburzenie to jest mniej powszechne w niektórych innych populacjach, w tym u ludzi pochodzenia japońskiego, chińskiego i afrykańskiego.